Jak uzyskać licencję na pośrednictwo (spedycję)?
Często spotykana jest opinia, że spedytorzy pośredniczący przewozach pojazdami do 3,5 tony nie muszą uzyskiwać licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy, trudno jest jednak się z takim stanowiskiem zgodzić. Czy Pakiet Mobilności wprowadza w tym zakresie zmiany? Są tacy, którzy twierdzą, że pełniąc rolę pośrednika w przewozie rzeczy pojazdami o DMC do 3,5 tony nie jest wymagana licencja na pośrednictwo, ponieważ ustawa o transporcie drogowym, która w polskim prawie reguluje kwestię uzyskiwania zezwoleń na działalność związaną z transportem, wyłącza jej zastosowanie wobec transportu do 3,5 tony, więc także w zakresie spedycji. Trudno się jest jednak z tym stanowiskiem zgodzić. Dotychczasowe brzmienie prawa transportowego (ustawy o transporcie drogowym) wyłączało jedynie usługi związane z przewozami towarów do 3,5 tony oraz niezarobkowego przewozu drogowego rzeczy, nie odnosząc się jednak do kwestii pośrednictwa: Art. 3. [Wyłączenia ze stosowania ustawy] 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów: 2) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony w transporcie drogowym rzeczy oraz niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy; Jednocześnie, w art. 4 ust. 3 ustawy o transporcie drogowym zdefiniowano pojęcie transportu drogowego wskazując, że jest to także pośrednictwo przy przewozie rzeczy. 3) transport drogowy – krajowy transport drogowy lub międzynarodowy transport drogowy; określenie to obejmuje również: b) działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy, Analizując powyższą definicję można dojść do wniosku, że transport drogowy rzeczy jest czymś innym niż pośrednictwo przy przewozie (bo transport drogowy to nie transport drogowy rzeczy). Wynika to z elementarnych zasad wykładni prawa, przyjmuje się bowiem, że jeśli w danym akcie prawnym ustawodawca posługuje się dwoma różnymi definicjami to oznacza to, że ustawodawca odsyła nas także do dwóch różnych pojęć. Jest to w praktyce jednak nadal dyskusyjne i przyznajmy – także dość niejasne, stąd starostwa powiatowe, które zajmują się wydawaniem licencji na pośrednictwo mogą zajmować w tej kwestii różne stanowiska, jednakże stanowisko Ministerstwa Transportu jednoznacznie przemawia za przyjęciem, że niezależnie od rodzaju pojazdu, na wykonywanie usług pośrednictwa wymagana jest licencja. Pisała o tym w 2015 r. kancelaria Translawyers: https://translawyers.eu/aktualnosci/co-mowi-ministerstwo-infrastruktury-i-rozwoju-o-licencji-na-posrednictwo-przy-przewozie-rzeczy-pojazdami-do-35-tony Sprawdzając ostatnio tę kwestię ustaliliśmy, że przynajmnie nasz lokalny Wydział Transportu (Urząd Miasta we Wrocławiu) w pełni podziela nasze stanowisko i uważa, że ustawowe wyłączenie dotyczy jedynie przewozów, a obowiązek posiadania licencji na pośrednictwo nie jest związany z DMC pojazdu jakim jest wykonywana usługa transportowa. Ostatnio do kancelarii zostało skierowane zapytanie, czy Pakiet Mobilności zmieni coś w zakresie obowiązku posiadania licencji na pośrednictwo przy przewozie rzeczy. Nowelizacja nic jednak w tej kwestii nie zmienia i po wejściu jej w życie art. 3 ust. 1 będzie mieć następujące brzmienie: 1. Przepisów ustawy nie stosuje się do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów: 2) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony: a) w krajowym transporcie drogowym rzeczy, w przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje wyłącznie krajowy transport drogowy rzeczy, 2a) o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 2,5 tony w transporcie drogowym rzeczy;”; Z powyższego wynika, że do wykonywania krajowych przewozów towarów w dalszym ciągu nie będzie wymagana licencja. Licencja będzie wymagana jednak dla przewozów innych niż krajowe, czyli dla przewozów międzynarodowych i kabotażowych. Można też z tego pośrednio wywnioskować, że skoro na podstawie nowelizacji dokonano rozróżnia posiadania zezwolenia dla przewoźników krajowych i międzynarodowych to nigdy celem ustawodawcy nie było wyłączenie pośrednictwa przy przewozie rzeczy z zastosowania ustawy o transporcie drogowym. W innym wypadku prowadziłoby to do kuriozalnej sytuacji w której licencja na pośrednictwo przy przewozach do 3,5 tony byłaby konieczna tylko dla transportów innych niż krajowe. Warto mieć też na uwadze, że rozróżnianie pośrednictwa przy transporcie pojazdami do 3,5 tony i większymi jest w praktyce bardzo trudne, a tego rodzaju specjalizacja jest jedynie wytworem praktyki tej branży. Aby uzyskać licencję na pośrednictwo konieczne jest spełnienie kilku podstawowych przesłanek: Autor: Ewa Sławińska-Ziaja, radca prawny w kancelarii prawnej Trans Lawyers #Pakietmobilności #Transport #TSL #Szkoleniatransportowe #Certyfikatkompetencjizawodowych
Pakiet mobilności – dla firm busiarskich
Budzący wiele kontrowersji Pakiet Mobilności zarówno wprowadza jak i modyfikuje szereg przepisów prawa europejskiego dla branży transportowej. Licencja na przewóz Dla przewoźników zarządzających pojazdami poniżej 3,5 tony, tak zwanych „busiarzy” zostały wprowadzone znaczące regulacje prawne. Najważniejszą z nich będzie obowiązkowe posiadanie licencji na przewóz drogowy dla pojazdów o DMC powyżej 2,5 tony. Posiadanie przez przewoźnika zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika oraz licencji wspólnotowej do wykonywania transportów międzynarodowych jest obowiązkowe od maja 2022 roku. Do uzyskania licencji wspólnotowej konieczne będzie spełnienie następujących wymagań: Tachografy Busiarze będą musieli zainstalować wskazane urządzenia rejestrujące czas pracy kierowców na takiej samej zasadzie, jaka obowiązuje kierowców pojazdów ciężkich. Obowiązek ten wejdzie w życie z dniem 1 lipca 2026 roku. Firmy busiarskie zostaną także objęte przepisami rozporządzenia o czasie jazdy i odpoczynku kierowców pojazdów w ruchu międzynarodowym. Będzie wprowadzony wymóg posiadania wersji inteligentnych tachografów, w których nowe funkcje będą polegały na automatycznej rejestracji przekroczeń granicy, rejestracji miejsc załadunku/rozładunku, a także rejestracji rodzaju przewozu. Wymagany będzie tachograf nowej generacji i ten wymóg dotyczy wszystkich rodzajów transportu. Od 1 sierpnia 2023 roku wszystkie pojazdy, które na nowo zostaną zarejestrowane będą musiały posiadać inteligentny tachograf drugiej generacji. Do 31 grudnia 2024 roku konieczna będzie wymiana tachografów we wszystkich pojazdach, które posiadają tachografy sprzed czerwca 2019 roku. Natomiast do 21 sierpnia 2025 roku obowiązkiem będzie wymiana tachografów we wszystkich pojazdach, które zostały wyposażone w tachografy pierwszej generacji. Funkcją inteligentnych tachografów będzie automatyczne zapisywanie dokładnego położenia pojazdu kierowcy. Dane z tachografu kierowcy będą musieli przechowywać do kontroli z danego dnia oraz poprzedzających 56 dni. Kierowca po przekroczeniu granicy danego kraju będzie obowiązany do wprowadzenia na najbliższym postoju symbolu kraju, którego granicę przekroczył. Innowacyjne inteligentne tachografy będą rejestrowały taką informację automatycznie. Delegowanie kierowców Zgodnie z art. 2 dyrektywy 96/71/WE, „pracownik delegowany” to „pracownik, który przez ograniczony okres wykonuje swoją pracę na terytorium innego Państwa Członkowskiego, niż państwa, w którym zwyczajowo pracuje”. Zmiany będą polegały na obowiązku zagwarantowania kierowcom przez ich pracodawcom pełnego minimalnego wynagrodzenia adekwatnego do przepisów kraju, w którym wykonują usługę transportową. Dzięki temu, przewoźnicy zarejestrowani w jednym kraju, a wykonujący kabotaż w drugim kraju będą rozliczani tak, jak ich zagraniczni koledzy „po fachu”. Nowe zasady delegowania kierowców, oprócz przewozów kabotażowych obejmują również przewozy typu cross-trade. Z delegowania wyłączone są jednak przewozy tranzytowe, a także bilateralne. Firmy objęte delegowaniem w rozliczeniach będą musiały posługiwać się pełnymi układami zbiorowymi, które funkcjonują w kraju, w którym jest wykonywany przewóz kabotażowy lub przewóz cross-trade. Oznacza to, że wszystkie dodatki, które przysługują w ramach wykonywanej usługi transportowej francuskiemu kierowcy na terytorium Francji, będą się należały także kierowcy delegowanemu z innego państwa. Do tych wynagrodzeń nie będzie możliwe zaliczenie diet i ryczałtów. Nieprzestrzeganie tych przepisów będzie groziło wspomnianą już utratą dobrej reputacji przez przedsiębiorstwo. Czas pracy kierowców Pakiet Mobilności wprowadza istotne zmiany dotyczące czasu pracy oraz odpoczynku kierowców. Jedną z najważniejszych zmian dotyczącą czasu pracy kierowców jest obowiązkowy powrót kierowcy do jego miejsca zamieszkania lub centrum operacyjnego firmy raz na cztery tygodnie na co najmniej czterdzieści pięć godzin. Kierowca obowiązany jest wrócić do swojego miejsca zamieszkania lub centrum operacyjnego firmy. Wyjątek w tym przypadku stanowi sytuacja, gdy kierowca wykona dwa skrócone tygodniowe odpoczynki z rzędu. Przy takim rozwiązaniu kierowca zobowiązany jest wrócić do kraju nie po czterech tygodniach, a po trzech. Kierowca będzie mógł także skrócić dwa odpoczynki tygodniowe z rzędu. Warunkiem koniecznym skorzystania z tej możliwości jest wykonywanie przewozu międzynarodowego, a także kwestia regularności pozostałych odpoczynków – one muszą trwać już minimum czterdzieści pięć godzin. Zmiany związane z Pakietem Mobilności wprowadzają także zakaz odbierania regularnych tygodniowych odpoczynków w kabinie. Dotyczy to przerw tygodniowych, które trwają dłużej niż czterdzieści pięć godzin. Taki odpoczynek musi być wykonany w miejscu, które zapewnia odpowiednie zaplecze sanitarne. Zapewnienie odpowiedniej infrastruktury przy najważniejszych szlakach drogowych (dobre oświetlenie, procedury awaryjne) ma zapobiegać przypadkom kradzieży. W ramach wdrażanych zmian pozwolono kierowcy przedłużyć jazdę dzienną oraz tygodniową o jedną lub dwie godziny w sytuacji, gdy wraca on do miejsca zamieszkania lub do centrum operacyjnego firmy na tygodniowy odpoczynek. Przed taką podróżą kierowca jest jednak zobligowany do wykonania 30 – minutowej przerwy. Przepis ten ma zastosowanie jedynie w nadzwyczajnych okolicznościach. Rekompensata Ważnym przepisem w Pakiecie Mobilności jest również należna rekompensata, w związku z którą kierowca ma obowiązek odebrać pozostałą część skróconego tygodniowego okresu odpoczynku. Rekompensata musi być odebrana przed końcem trzeciego tygodnia – co ważne, musi poprzedzać regularny odpoczynek tygodniowy (trwający czterdzieści pięć godzin), a także może być ona dołączona do odpoczynku trwającego co najmniej dziewięć godzin. Okresy odpoczynku, które są odbierane w ramach należnej rekompensaty, trwające ponad czterdzieści pięć godzin nie mogą być spędzane w kabinie. Analogicznie, kierowca będzie musiał go odbyć w odpowiednio przeznaczonych do tego warunkach. Ważną do poruszenia zmianą wprowadzoną przez Pakiet Mobilności jest także kwestia kilkuosobowej załogi – w takiej sytuacji kierowca może wykorzystać przerwę trwającą czterdzieści pięć minut w pojeździe kierowanym przez innego kierowcę, jednakże nie może być wtedy zaangażowany w pomoc kierowcy, który prowadzi pojazd. Promy i pociągi Kierowca, który świadczy usługę transportową na promie lub w pociągu i wykorzystuje regularny dzienny lub skrócony tygodniowy okres odpoczynku, ma możliwość ich przerwania innymi czynnościami, trwającymi maksymalnie godzinę. Ważne jest, aby w czasie odbywania takiego odpoczynku kierowca miał do dyspozycji kabinę sypialną. Co istotne – w przypadku, gdy podróż jest zaplanowana na co najmniej osiem godzin oraz kierowca ma do dyspozycji kabinę sypialną – regularny tygodniowy okres odpoczynku może odbywać się we wskazanej kabinie. Podsumowanie Przez przepisy projektu Pakietu Mobilności bez wątpienia wzrosną koszty, które będzie musiała „udźwignąć” firma transportowa, chcąc dalej prowadzić działalność na rynku transportowym. Zwiększy się również formalizm prowadzonych działań poprzez wymóg posiadania większej ilości dokumentów potrzebnych do prowadzenia międzynarodowego biznesu. Autor: Aleksandra Brzęczek, aplikant radcowski w kancelarii prawnej Trans Lawyers #PakietMobilności #Licencjawspólnotowa #Tachograf #Kabotaż #Kierowca
Jak uzyskać zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego do 3.5 tony?
Warunkiem uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego do 3.5 tony (dla pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej > 2,5t i ≤ 3,5) jest konieczność złożenia odpowiedniego wniosku wraz z wymaganymi dokumentami. Mianowicie, zgodnie informacją zamieszczoną na rządowej stronie gov.pl – dla przedsiębiorców posiadających zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego wydane przez GITD lub nieposiadających zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego/licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy obowiązkowymi dokumentami są: Dokumentem potwierdzającym posiadanie sytuacji finansowej jest: – wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta (jeżeli sprawozdanie podlega takiemu badaniu) – oryginał lub kopia poświadczona za zgodność z oryginałem przez wystawcę (biegłego rewidenta) lub notarialnie; lub II. Gwarancja bankowa – oryginał; lub III. Ubezpieczenie, w tym ubezpieczenie odpowiedzialności zawodowej oraz ogólne warunki ubezpieczenia – kopia; lub IV. Wyjaśnienia dotyczące dokonanej oceny zdolności kredytowej związanej z uzyskaniem kredytu wydane na podstawie art. 70a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 2439) – wyłącznie w przypadku braku poświadczonego rocznego sprawozdania finansowego za rok rejestracji przedsiębiorcy – oryginał; 5. Oświadczenie dotyczące bazy eksploatacyjnej (załącznik OB) – oryginał; 6. Informacja z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1 lit. a rozporządzenia (WE) 1071/2009 przedsiębiorcy/wszystkich osób uprawnionych do reprezentacji według KRS/ osoby zarządzającej transportem – oryginał; 7. Oświadczenie o niekaralności (załącznik ON) przedsiębiorcy/wszystkich osób uprawnionych do reprezentacji według KRS/ osoby zarządzającej transportem – oryginał; 8. Wykaz pojazdów (załącznik WPCM) – oryginał; 9. Dowód uiszczenia opłaty za wydanie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. Opłata za udzielenie zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego wynosi 1000 zł, Wymagany wniosek wraz z obowiązkowymi dokumentami należy przesłać na adres: GITD – Biuro ds. Transportu Międzynarodowego Al. Jerozolimskie 94, 00-807 Warszawa Dla osób upoważnionych (radca prawny, adwokat itd.) w imieniu przedsiębiorcy do załatwiania spraw (podpisywania druków, wyrażania woli, składania oświadczeń) – opłatę skarbową w wysokości 17 zł – należy wnieść na rachunek bankowy Centrum Obsługi Podatnika, ul. Obozowa 57, 01-161 Warszawa. Autor: Aleksandra Brzęczek, aplikant radcowski w kancelarii prawnej Trans Lawyers #Zezwolenienawykonywaniezawoduprzewoźnika #Licencjawspólnotowa #Certyfikatkompetencjizawodowych #Transportdrogowy #Radcaprawny
